De tijd heeft nu geleerd
hoe 't zat: Je vader
bedreigde mijn leven
als ik ooit nog
met jou ging zwemmen
of wát ook met je deed

Het bedreigende briefje
je wegblijven, schuwheid
je dubbele houding
je schrikachtige ogen
De houding van moeder en zus
wordt mij nu helder

Wat vond je het fijn
om mee te gaan zwemmen
Steeds vroeg je:
kom nou spelen met mij!
Wat genoot je ervan
samen spelend in 't water

Wat was je dankbaar
voor ieder gebaar
van zorg of tederheid
ieder appeltje, ieder spel
iedere aai, even op schoot
en luisteren naar je verhaal

Wat was je sterk
om ondanks alle tegendruk
toch hier te komen
Helaas, dit is het eind
Je zult, zo vrees ik,
gaan verharden, ik versomberen

Alleen nog onze ogen
kunnen soms nog even
seinen wat onzegbaar
want verboden is:
houden van jou
ongelukkig bezit van je ouders